Her insan kendi zihninin içinde kendisiyle bir iletişim içindedir. Bunlara içsel konuşmalar diyoruz. Bazen başkasıyla konuşuyormuş gibi cümleler kurar bazen de kendisini direk muhatap alır. Ben bunu ilk fark ettiğimde 11-12 yaşlarındaydım ve uzunca bir müddet sadece bana mahsus bir şey sanıyordum 🙂 Özellikle hata yaptığında, canın sıkıldığında sen kendine nasıl davranırsın? Kendinle nasıl bir içsel diyaloğun var? Kızgın bir ses tonuyla bir ebeveyn ya da öğretmen gibi kendine kafanın içinden işaret parmağını sallayarak konuşur musun? Ya da? Cevaplar sen de güzel insan.
İç sesinin farkına var, onunla tanış 🙂 Eğer sen kendine içten içe kızıp kendini azarlıyorsan dışarıdakiler sana nasıl iyi davransın? Sen kendini azarlamaya layık görüyorsun demektir bu ve diğer insanlara da bu davetiyeyi yolluyorsun demektir. Önce sen kendinin dostu ol, önce sen kendine iyi davranıp değer ver. Hatalarını, yanlışlarını sev, kabul et; çünkü onlar sana yol göstermek, geliştirmek için oradalar. Şunu her zaman hatırla:”İnsanlar ihtiyacı olan hatayı yaparlar. O yüzden hatalarınızı sevin. Çünkü onlar öğrenme ihtiyacınızı karşılayarak tecrübeye dönüşüp sizi başarıya götürecekler.” İyi ilişkiler yaşamak istiyorsak kendimizin en iyi dostu olmalıyız. İçel konuşmalarımızla kendimizi motive edip, şefkat göstermeli, aklı selim halde konuşup değerimizi korumalıyız.
Bu molada da kendinizle içsel bir barış teklif ediyorum size 🙂 Kendinle kavgayı bırak ve kendinle barış. İç sesini fark edip beğenmiyorsan değiştirebilirsin. Kendinle el sıkışıp yeni bir içsel diyalog yaratabilirsin. Şimdide kendini gözlemleyip bu içsel konuşmaların tamamının sen olmadığını, onların kendi kendine tekrar eden otomatik düşünce kalıpları olduğunu fark ettiğin an istersen yerine daha iyisini inşa edebilirsin 🙂
Bir dahaki Molada görüşmek üzere, sevgi ile…
NLP Eğitmeni & Profesyonel Koç
Arzu Bıyıklıoğlu
