Otuz beş yaşındaydı ama kendini zaman zaman küçük bir kız gibi hissediyordu. Korkak, tedirgin, sevgiye, ilgiye aç. Karşındakinin ağzından çıkacak iki lafa göre mutlu ya da mutsuz olacaktı. Güzel bir şey söylese kendini değerli, iyi hissedecek ya da çirkin bir şey söylerse değersiz ve kötü hissedecekti. Yani değerini karşısındaki belirleyecekti. Öylece kalakalıyordu çoğu zaman, bu nedenle hayatına tam bir yön veremiyordu.
Bir gün kendisinin bir elmas gibi değerli ve özel olduğunu fark etti. Elmasın üstüne çamur atsan elmasın değeri düşer mi? HAYIR! Elmasın üstüne çiçek koysan elmasın değeri artar mı? HAYIR! Elmas, her durumda elmastır, değerlidir. Tıpkı senin de değerli ve tek olduğun gibi… 🙂 ihtiyacın olan, elmas olduğunun farkında olman ve elmasına sahip çıkman. Sen de kendini bu kadın gibi, zaman zaman korkak, tedirgin, ilgiye, sevgiye aç hissediyorsan ve alt dudağını büküyorsan HATIRLA! Sen zaten elmasın kendisisin. Bunu sana birinin hissettirmesine, söylemesine gerek yok. Elmasının üstü tozlarla kaplanmış, al eline bezi, temizle, sil, parlat ve elmasını kullan. Kullan ki ışık saçsın… Yüzün hep gülsün! 🙂
Sevgi ve sağlıkla ilerleyin…
Arzu Bıyıklıoğlu
NLP Uzmanı ve Yaşam Koçu
