ileriye giden insanlarla hep yerinde sayan insanların arasındaki en büyük fark, kendi kendileriyle beyin fırtınası yaparlarken kendilerine sordukları soruların farklı olmasıdır. Derinden ve sık sık kendimize sorduğumuz sorular, istek niteliğindedirler.
Sorunun şekli bizi ileriye de götürebilir dibe de çekebilir. Daha önceki yazılarımda bahsettiğim gibi kafamızın içinde dünyanın en gelişmiş bilgisayarından bile çok üstün bir zihin bilgisayarımız var. Nasıl internette araştırma yaparken bize sürekli olarak "bunu mu demek istediniz" sorusuyla bir cevap gelir ve altında da konuyla ilgili onlarca bilgi beliriverirse beynimiz de aynı şeyi yapar.
Kendimize bir soru sormadan önce alacağımız cevaplarla nereye gitmek istediğimizi unutmamalıyız. Örneğin "bu neden hep benim başıma geliyor" sorusunu sorarken niyetimiz nedir? Buradan alacağımız cevap bizi nereye götürür? Böyle bir sorudan sonra cevabı düşünürken kendinizi nasıl hissediyorsunuz? Aynı soruyu daha değişik bir şekilde sorsak, "ne olsa bu bir daha benim başıma gelmez?" bu sorudan alacağınız cevap sizi nereye götürür? Size neler hissettirir? Tabii ki ilk soruş şekli bizi güçsüzleştirip yerimizde oyalarken ikincisi bizi güçlendirip ileriye götürür.
Güzel cevaplar bizi güzel sonuçlara götürür, ama bunun için de önce kendimize güzel sorular sorabilmeyi alışkanlık haline getirmeliyiz. "Ben neden başarılı olamıyorum?" sorusunu sorduğumuzda kendi kendimize başarısızlığımızı onaylamış ve bunun için de beynimize kanıt bulması için komut vermiş oluruz. Peki, alacağımız cevap işimize yarar mı? Tabi ki yaramaz; aksine bizi daha da dibe çeker. Oysa aynı soruyu şöyle sorsak: "Başarılı olmam için daha ne yapmam gerek?" işte şimdi güzel bir cevap alabiliriz.
Haydi şimdi kendinize güzel bir soru sorun, güzel bir cevap alın ve güzel bir gün yaşayın!
Sevgiyle ve güzelliklerle ilerleyin…
Arzu Bıyıklıoğlu
